Wydarzenia

Grupy

Historia

Dom Sióstr

Ogłoszenia

Intencje

Sakramenty

Galerie

Polecamy

Kontakt

Wydarzenia

„Bóg wszystkich ogarnia życiem, które w krzyżu i zmartwychwstaniu swojego Syna się objawiło”

Św. Jan Paweł II

 

 

  

Z okazji radosnych Świąt Wielkiej Nocy, pragniemy życzyć wszystkim naszym Parafianom i przybyłym do nas Gościom, obfitości łask od Zmartwychwstałego Chrystusa.

Obecny rok duszpasterski przeżywamy pod hasłem „Wierzę w Kościół Chrystusowy”. Zmartwychwstały Chrystus obecny jest dziś w swoim Kościele, w Bożym słowie, w sakramentach,
w braciach i siostrach.

Niech ten szczególny czas będzie dla nas wszystkich źródłem radości, nadziei, a przed wszystkim duchowego odrodzenia. Zmartwychwstały Pan niech napełni każdego z nas pokojem, da siłę do pokonywania trudności i pozwoli z ufnością patrzeć w przyszłość.

Życzymy zdrowych, spokojnych i radosnych Świąt Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.

Szczęść Boże.


OŚWIADCZENIE
PRZEWODNICZĄCEGO KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
W ZWIĄZKU Z PUBLIKACJAMI DOTYCZĄCYMI
METROPOLITY KRAKOWSKIEGO KARD. KAROLA WOJTYŁY

 Święty Jan Paweł II to jeden z najwybitniejszych papieży i największych Polaków. Jego papieskie przepowiadanie, apostolskie wizyty, a także wysiłki dyplomatyczne przyczyniły się do wzrostu duchowego milionów ludzi na całym świecie. Dla nich Papież Polak był i pozostaje moralnym punktem odniesienia, nauczycielem wiary, a także orędownikiem w niebie.

W tym świetle szokujące są próby zdyskredytowania jego osoby i dzieła, podejmowane pod pozorem troski o prawdę i dobro. Autorzy tych dyskredytujących głosów podjęli się oceny Karola Wojtyły w sposób stronniczy, często ahistoryczny, bez znajomości kontekstu, bezkrytycznie uznając tworzone przez Służby Bezpieczeństwa dokumenty za wiarygodne źródła. Nie wzięli przy tym pod uwagę istniejących raportów i opracowań, które rzetelnie ukazują jego słowa i czyny. Członkowie Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski już raz podkreślili (18 listopada 2022 roku), że medialny atak na kard. Karola Wojtyłę, a następnie Papieża Polaka i jego pontyfikat ma swoje głębsze przyczyny.

Chciałbym w tym miejscu wyrazić moje serdeczne podziękowanie tym wszystkim, którzy w ostatnim czasie bronią dziedzictwa i osoby św. Jana Pawła II, który m.in. przyczynił się do wyzwolenia Polski i innych państw spod sowieckiego komunizmu.

To właśnie poczynając od decyzji Jana Pawła II, Kościół podjął zdecydowany wysiłek powołania struktur i opracowania jednoznacznych procedur, by zapewnić bezpieczeństwo dzieciom i młodzieży, należycie ukarać winnych przestępstw seksualnych, a przede wszystkim wspomóc osoby skrzywdzone. Wydając dokument Sacramentorum sanctitatis tutela dla całego Kościoła, który uznaje krzywdę wyrządzoną dziecku w sferze seksualnej za jedno z najcięższych przestępstw, Jan Paweł II zobowiązał wszystkie episkopaty świata do wprowadzenia szczegółowych norm postępowania w takich przypadkach. Była to decyzja ze wszech miar bezprecedensowa i przełomowa.

Obrona świętości i wielkości Jana Pawła II nie oznacza, oczywiście, twierdzenia, że nie mógł on popełniać błędów. Bycie pasterzem Kościoła w czasach podziału Europy na Zachód i blok sowiecki oznaczało konieczność mierzenia się z niełatwymi wyzwaniami. Trzeba też być świadomym tego, że w tamtym okresie obowiązywały, nie tylko w Polsce, inne niż dzisiaj prawa, inna była świadomość społeczna i zwyczajowe sposoby rozwiązywania problemów.

Wzywam zatem wszystkich ludzi dobrej woli, by nie niszczyć wspólnego dobra, a do takiego należy niewątpliwie dziedzictwo Jana Pawła II. Polacy winni pamiętać o błogosławieństwie, jakie Opatrzność dała nam za sprawą tego Papieża.

Warszawa, 9 marca 2023 roku

Abp Stanisław Gądecki
Metropolita Poznański

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

„Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi,
niech nam ukaże pogodne oblicze…”

 Tak brzmią słowa dzisiejszego psalmu międzylekcyjnego.
Niech one stanowią główną treść życzeń, które kierujemy w tym pierwszym dniu Roku do wszystkich naszych Parafian i Gości.
Niech Wam Bóg błogosławi we wszystkich dobrych poczynaniach.
Niech was obdarzy pokojem i prawdziwie chrześcijańską radością.
A Maryja - Święta Boża Rodzicielka,
niech Wam wyprasza w tym Nowym 2023 Roku potrzebne łaski.

 Tego wam życzą Wasi  Duszpasterze 
Szczęść Boże!

 



 

 

W noc
Bożego Narodzenia
Bóg otworzył nam Niebo
dzieląc z nami
ziemskie życie”.

(Św. Jan Paweł II)

 

 

 

 

 



Z okazji Świąt Bożego Narodzenia życzymy wszystkim naszym Parafianom i przybyłym do nas Gościom, aby Chrystus narodził się w Waszych sercach, w Waszych rodzinach i w Naszej wspólnocie parafialnej.

Życzymy także, abyście tym Chrystusem umieli się dzielić z innymi ludźmi. Niech Bóg, który stał się Człowiekiem umocni Waszą wiarę, obdarzy łaską zdrowia i napełni Bożym pokojem.

Tego Wam życzą - Wasi Duszpasterze!
Szczęść Boże!
 


STANOWISKO

RADY STAŁEJ KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI

WOBEC DZIAŁAŃ JANA PAWŁA II

ODNOSZĄCYCH SIĘ DO PRZESTĘPSTW SEKSUALNYCH WOBEC MAŁOLETNICH

W przestrzeni publicznej coraz częściej słyszymy pytania o postawę Jana Pawła II wobec dramatu wykorzystywania seksualnego osób małoletnich i bezbronnych przez duchownych, a także o sposób reagowania na tego rodzaju przestępstwa podczas jego pontyfikatu. Coraz głośniej stawiana jest teza, że Papież nie podchodził właściwie do tego rodzaju czynów i niewiele robił, aby ten problem rozwiązać, a nawet go ukrywał. Wydaje się, że panuje swego rodzaju moda na formułowanie tego typu opinii. Wpisuje się to w próby podważenia autorytetu Jana Pawła II, a nawet zakwestionowania jego świętości, potwierdzonej w procesie beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym. W  konsekwencji stanowi to usiłowanie pomniejszenia znaczenia tego wyjątkowego pontyfikatu dla Kościoła, świata, kultury i człowieka.

 Medialny atak na św. Jana Pawła II i jego pontyfikat znajduje także swoją przyczynę w nastawieniu do jego nauczania, wyrażonego chociażby w takich encyklikach, jak Redemptor hominis czy Veritatis splendor, a także w głoszonej przez niego teologii ciała, co  nie odpowiada współczesnym ideologiom propagującym hedonizm, relatywizm i nihilizm moralny.

 W tej sytuacji uczciwe szukanie prawdy i dawanie jej świadectwa jest obowiązkiem każdego prawego sumienia. Spojrzenie na działania Jana Pawła II powinno uwzględniać kontekst historyczny i ówczesny stan wiedzy, a także uwarunkowania, w jakich on żył. Były one naznaczone przede wszystkim następstwami rewolucji kulturowej 1968 roku, odrzucającej obiektywne kryteria moralności i osobowej odpowiedzialności. Powszechnie głoszono, zwłaszcza w środowiskach uniwersyteckich Zachodu, że wszystko ma tę samą wartość i że, w konsekwencji, nie istnieje odtąd żadna różnica między dobrem i złem, prawdą i fałszem, pięknem i brzydotą. Obecnie pojawiają się nowe ideologie, które są spuścizną rewolucji 1968 roku. Podważają one chrześcijańską antropologię, której podstawową prawdą jest stworzenie człowieka przez Boga, jako kobietę i mężczyznę, na Jego obraz i podobieństwo. W sposób oczywisty walka z chrześcijańską wizją człowieka łączy się z próbami podważania wielkiego autorytetu, jakim na całym świecie cieszy się św. Jan Paweł II, który z ogromną mocą głosił tę wizję na wszystkich współczesnych mu areopagach.

 Starając się zrozumieć podejście Jana Pawła II do problemu wykorzystywania seksualnego małoletnich, pragniemy pokazać konsekwentnie podejmowane przez niego działania.

 Już w początkach pontyfikatu w wprowadzonym przez Jana Pawła II w 1983 roku nowym „Kodeksie Prawa Kanonicznego” jednoznacznie zobligowano przełożonych kościelnych do karania sprawiedliwą karą członków kleru, będących sprawcami wykorzystania seksualnego małoletnich, nie wyłączając wydalenia ich ze stanu duchownego.

W 1992 roku Jan Paweł II ogłosił „Katechizm Kościoła Katolickiego”, który w artykule 2389 stwierdza, że „nadużycia seksualne popełniane przez dorosłych na dzieciach lub młodzieży powierzonych ich opiece” są grzechem, będącym „jednocześnie gorszącym zamachem na integralność fizyczną i moralną młodych, którzy będą nosić jego piętno przez całe życie, oraz pogwałceniem odpowiedzialności wychowawczej”.

 Prawdopodobnie pierwszy poważny sygnał o przestępstwach seksualnych popełnianych przez duchownych na szkodę osób małoletnich dotarł do Jana Pawła II z Kościoła w Stanach Zjednoczonych w 1985 roku za pośrednictwem nuncjusza apostolskiego w Waszyngtonie. Była to analiza dotycząca nieskuteczności dotychczasowych działań Kościoła w USA wobec sprawców wspomnianych przestępstw. O rzeczywistej skali tego zjawiska nie miano jednak wtedy pełnego wyobrażenia.

Podczas wizyty ad limina episkopatu USA w 1993 roku Jan Paweł II zauważył, że biskupi nie byli jednomyślni w stosowaniu prawa karnego w odniesieniu do przestępstw seksualnych popełnianych przez duchownych. Dominowała tendencja do minimalizowania znaczenia prawa karnego w życiu wspólnoty kościelnej, a istniejące narzędzia prawne często nie były stosowane. Nie uświadamiano sobie również tego, jak głębokie i szkodliwe dla psychiki ofiar mogą być skutki tych przestępstw. W tym samym bowiem czasie w skali światowej rosły w siłę ruchy domagające się legalizacji pedofilii.

Po tej wizycie w liście do biskupów amerykańskich Jan Paweł II napisał: „kanoniczne kary, które są przewidziane za niektóre przestępstwa i wyrażają społeczną dezaprobatę wobec zła, są w pełni uzasadnione. Pomagają one zachować wyraźne rozróżnienie między dobrem a złem, przyczyniają się do moralnego zachowania, a także tworzą właściwą świadomość wagi popełnionego zła”.

 W drugiej części tego listu Jan Paweł II przestrzegał przed traktowaniem zła moralnego jako okazji do sensacji. „Zło rzeczywiście może być sensacyjne, ale sensacyjność wokół niego jest zawsze niebezpieczna dla moralności” – pisał. Możliwe, że ten sposób myślenia Papieża był pewną konsekwencją wynikającą z jego polskich bolesnych doświadczeń, gdy pod rządami komunistów mass media były niejako urzędowo wrogie wobec Kościoła i częstokroć pojawiające się w niej informacje były po prostu kłamstwami i oszczerstwami. Postawa nieufności i niedowierzania wobec pojawiających się zarzutów dotyczących duchownych była zatem w dużej mierze uzasadniona, tym bardziej że w systemie komunistycznym były one często sposobem dyskredytowania pozycji i działania Kościoła oraz okazją do werbowania współpracowników spośród duchowieństwa.

 Wydaje się, że w okresie od połowy lat osiemdziesiątych do połowy lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku skandal wykorzystania seksualnego rysował się dla Jana Pawła II głównie jako problem Kościoła w Stanach Zjednoczonych i w krajach anglosaskich. Dlatego w 1994 roku wydał on indult dla Kościoła w USA, którego celem było zapewnienie większej ochrony dzieci i młodzieży poprzez uzgodnienie przepisów kościelnych z prawem amerykańskim. Dokument ten podniósł wiek ochrony osób małoletnich z 16 do 18 lat i wydłużył okres przedawnienia przestępstw wykorzystania seksualnego małoletnich do 10 lat od ukończenia 18. roku życia przez osobę skrzywdzoną. Dwa lata później, w 1996 roku, Papież wydał podobny indult dla Kościoła w Irlandii, skąd również zaczęły napływać informacje o przestępstwach seksualnych popełnionych przez duchownych.

Świadomość Papieża dotycząca skali i skutków tych przestępstw wzrastała zatem wraz z upływem lat. Stawało się dla niego coraz bardziej jasne, że biskupi i wyżsi przełożeni zakonni nie podejmowali adekwatnych i przewidzianych prawem działań oraz że nie radzili sobie z ich stosowaniem.

 Dlatego, pomimo posoborowych tendencji decentralizacyjnych, w 2001 roku Jan Paweł II wydał dokument Sacramentorum sanctitatis tutela dla całego Kościoła. Dziecko zostało w nim ukazane jako jeden z największych skarbów, który za wszelką cenę należy chronić. Krzywda wyrządzona dziecku w sferze seksualnej została uznana za jedno z najcięższych przestępstw kościelnych i zrównana z profanacją Najświętszego Sakramentu czy złamaniem tajemnicy spowiedzi. Aby uniknąć bagatelizowania tych przestępstw w ramach Kościołów lokalnych, Papież na mocy tego dokumentu ustanowił jurysdykcję Stolicy Apostolskiej nad wszystkimi przypadkami wykorzystania seksualnego małoletnich od momentu uprawdopodobnienia się przestępstwa i nakazał jego zgłoszenie do Kongregacji Nauki Wiary. Odtąd postępowania karne prowadzone w tych sprawach zostały zarezerwowane Stolicy Apostolskiej i po dzień dzisiejszy pozostają pod jej ścisłą kontrolą. Decyzja ta pokazała, że Jan Paweł II zdał sobie sprawę ze skali i globalnego charakteru kryzysu spowodowanego wykorzystaniem seksualnym dzieci i młodzieży. Ta zmiana w stosowaniu i egzekwowaniu prawa była prawdziwie bezprecedensowa. Z perspektywy czasu widać, że okazała się ona punktem przełomowym w walce Kościoła z przestępstwami seksualnymi we własnych szeregach. W ślad za tymi decyzjami Jana Pawła II Stolica Apostolska zobowiązała wszystkie Episkopaty do wprowadzenia szczegółowych norm postępowania w takich przypadkach, przy równoczesnym respektowaniu prawa świeckiego.

Przejawem wzrastającej świadomości Papieża było jego przemówienie do kardynałów amerykańskich w kwietniu 2002 roku podczas spotkania, które było bezpośrednim następstwem fali ujawnień przestępstw wobec dzieci i małoletnich dokonanych przez osoby duchowne, sprowokowanej przez serię artykułów zamieszczonych w dzienniku „Boston Globe”. Dokonując diagnozy kryzysu, Jan Paweł II wskazał na ból osób zranionych przestępstwem. Ofiary nadużyć oraz ich rodziny zapewnił o „swojej głębokiej solidarności i trosce”. Zaznaczył przy tym, że zmierzenie się z tymi bolesnymi skutkami musi odmienić Kościół i uczynić go bardziej świętym. Podkreślił też, że kto krzywdzi młodych, jest tej świętości zaprzeczeniem i że „w kapłaństwie i życiu zakonnym nie ma miejsca dla tych, którzy krzywdziliby małoletnich”. Za istotną część problemu uznał też fakt, że „wielu czuje się zranionych sposobem podejścia hierarchów do tych przestępstw” oraz ich „decyzjami, które w skutkach okazały się błędne”. Podana przez Papieża diagnoza kryzysu jest zatem jasna, a kierunek działań, które mają uzdrowić sytuację – jednoznaczny.

Z przedstawionych działań Jana Pawła II wobec ujawniającego się coraz wyraźniej kryzysu wyłania się obraz Pasterza, który odważnie i zdecydowanie pragnął się z nim zmierzyć, będąc równocześnie świadomy, że kryzys ten może zagrozić zdolności Kościoła do właściwego pełnienia jego misji w świecie. Papież doszedł do wniosku, że tylko „Kościół, stawiający czoła problemowi wykorzystywania z jasnością i determinacją” może również pomóc społeczeństwu przeciwstawić się pladze przestępstw seksualnych wobec małoletnich i bezbronnych. Widząc, że wobec tego problemu punktowe odpowiedzi nie są wystarczającym rozwiązaniem, w 2001 roku Papież podjął decydujący krok i zmienił prawo, które stało się narzędziem dla całego Kościoła. Tą zmianą uruchomił proces oczyszczania Kościoła, kontynuowany przez jego następców: papieży Benedykta XVI i Franciszka.

Usiłując dzisiaj zrozumieć ówczesną sytuację, trzeba też uwzględnić dominującą wtedy także w Kościele mentalność dyskrecji. Jeśli więc nawet podejmowano jakieś działania, to jednocześnie panował lęk i opór przed ich transparentnym komunikowaniem.

 Ponadto lektura raportu Stolicy Apostolskiej dotyczącego byłego kard. Theodora McCarricka każe stawiać pytania o to, w jakim stopniu Jan Paweł II był rzetelnie informowany przez powołane do tego organy, a w jakim stopniu pewne decyzje były podejmowane bez jego wiedzy na innych szczeblach władzy, zgodnie z kompetencjami. W każdym razie raport nt. McCarrica nie pokazuje jakiegokolwiek „tuszowania” czy „zamiatania pod dywan” przez Jana Pawła II przestępstw seksualnych, których dopuścili się duchowni.

 Próba zrozumienia postawy i działań świętego Jana Pawła II może być dla nas szansą na uświadomienie sobie, że działanie Boże przechodzi przez zwykłe – uwarunkowane kontekstem dziejowym i osobistą historią – człowieczeństwo. Jest także dla nas drogą do głębszego zrozumienia świętości, która polega na heroicznym przeżywaniu wiary, nadziei i miłości. Papież wielką wrażliwością otaczał każdego człowieka, o czym świadczy jego życie i nauczanie. Ogłoszenie przez Kościół świętości człowieka nie jest stwierdzeniem jego bezgrzeszności, a tym bardziej bezbłędności, lecz uznaniem świadectwa jego więzi z Chrystusem, mimo i na przekór ludzkim ograniczeniom i uwarunkowaniom.

 Bezspornym faktem jest, że Jan Paweł II był papieżem, który zgodnie z nabywaną wiedzą podjął zdecydowaną walkę z przypadkami wykorzystywania seksualnego dzieci i małoletnich przez niektórych duchownych oraz wprowadził obowiązujące w całym Kościele normy  rozliczania tego typu przestępstw, podkreślając, że w „stanie kapłańskim i życiu zakonnym nie ma miejsca dla tych, którzy krzywdziliby młodych”. Rozpoczął jakże ważny i kontynuowany do dziś proces oczyszczenia Kościoła w tej sferze.

 Jasna Góra, 14 listopada 2022 roku


 

„Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat”. J 16,33

  

Drodzy Parafianie.

 

Święta Wielkanocne w tym roku przychodzi nam przeżywać w kontekście dramatu okrutnej wojny, który rozgrywa się na sąsiadującej z naszą Ojczyzną ziemi ukraińskiej. Żyjemy w pewnym lęku i obawie wobec otaczającej nas rzeczywistości.

 

Wszystkim naszym parafianom i przybyłym do nas gościom życzymy, aby Zmartwychwstały Pan Jezus umacniał Waszą wiarę, napełnił Wasze serca nadzieją na lepsze dni i wspierał każdy Wasz krok.

Życzymy zdrowych, spokojnych i radosnych Świąt Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.

 

Szczęść Boże.


Apel Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski
w związku z inwazją rosyjską na Ukrainę

 W związku inwazją rosyjską na Ukrainę, w imieniu Konferencji Episkopatu Polski, stanowczo potępiam działania Rosji i Władimira Putina, uznając je za niedopuszczalny i haniebny akt barbarzyństwa, skierowany wobec suwerenności i niezależności niepodległego państwa.

 Jednocześnie – wraz z całym Kościołem w Polsce – wyrażam moją solidarność ze wszystkimi Ukraińcami, zarówno w Polsce, jak i na Ukrainie, zapewniając ich o naszej bliskości, modlitwie oraz gotowości do pomocy.

 W związku z prośbą Ojca Świętego Franciszka, zwracam się do Księży Biskupów oraz wszystkich wiernych, aby Środa Popielcowa była obchodzona w Kościele w Polsce jako dzień postu i modlitwy w intencji pokoju oraz solidarności z Ukrainą. Proszę, aby w każdym kościele i parafii w Polsce zanosić gorące błagania w intencji pokoju, a także w intencji Ukraińców, by Pan pokrzepił ich serca w obecnej dramatycznej sytuacji.

 Jako Kościół w Polsce pragniemy przyjść naszym Braciom również z materialną pomocą, dlatego apeluję, aby zarówno w najbliższą niedzielę, jak i w Środę Popielcową, po każdej Mszy Świętej zorganizować zbiórkę ofiar do puszek, które – za pośrednictwem Caritas Polska – zostaną przeznaczone na pomoc uchodźcom wojennym z Ukrainy. Pomoc Kościoła katolickiego w Polsce będzie świadczona sukcesywnie i systemowo za pośrednictwem naszych instytucji charytatywnych – parafialnych, diecezjalnych i ogólnopolskich – w tym, przez Zespół Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Konferencji Episkopatu Polski.

 Ponadto, proszę wszystkich wierzących i ludzi dobrej woli o otwartą postawę wobec potrzebujących schronienia.

 Królowej Pokoju zawierzam losy Ukrainy i Polski, zapewniając wszystkich o mojej duchowej bliskości i modlitwie.

 + Stanisław Gądecki

Arcybiskup Metropolita Poznański

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski.


 „Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie swoje oblicze i niech cię obdarzy pokojem”.

Lb 6,24-26.

 Rozpoczynając czas Nowego Roku składamy z serca płynące najserdeczniejsze życzenia wszystkim naszym Parafianom i przybyłym do nas Gościom. Razem wchodzimy w czas Nowego Roku, w którym niech Pan Jezus będzie dla nas wszystkich najlepszym towarzyszem, przewodnikiem i nauczycielem.

 W Roku Pańskim 2022 życzymy Wam wszystkim obfitości Bożych darów za wstawiennictwem Maryi Świętej Bożej Rodzicielki. Niech Ona wyprasza Wam u swego Syna dar żywej wiary, nadziei, miłości, a także zdrowia i błogosławieństwa. Oby ten rok był czasem łaski i zbawienia oraz Bożej dobroci i ludzkiej życzliwości.

 Szczęść Boże w Nowym Roku.

 


„W noc Bożego Narodzenia Bóg otworzył nam Niebo

dzieląc z nami ziemskie życie”

(św. Jan Paweł II)

 Drodzy Parafianie!

 Z okazji Świąt Bożego Narodzenia życzymy Wam:
zdrowia, Bożego błogosławieństwa i prawdziwie
chrześcijańskiej radości.

Niech Dzieciątko Jezus znajdzie godne mieszkanie
w Waszych sercach i zostanie przyjęte z wiarą i miłością.

Gorąco życzymy, aby każdy z nas odnalazł swoje Betlejem,
czyli miejsce, w którym spotka się z Bogiem,
gdzie doświadczy Jego miłości i pokoju.

Szczęść Boże!


   5.11.2021r. zmarł w wieku 72 lat

Ks. Kanonik Eugeniusz Niezgoda.

Eksporta do kościoła pw. Świętej Rodziny w Orzechówce

W niedzielę 7.11 2021r. o godz. 1700

W poniedziałek 8.11.2021r.

Różaniec w kościele o godz. 1030

Msza święta pogrzebowa o godz. 1100

   Pogrzeb ks. Kanonika Eugeniusza Niezgody - foto


   Zmiana dachu na budynku parafialnym

   Poświęcenie wozu bojowego OSP

   Msza Św. dożynkowa - relacja foto

   Misje Św. - droga krzyżowa - relacja foto

   Zakończenie Misji Świętych


Bóg jest miłością – przyjdź do Niego!

Drodzy Parafianie!

5 września br. rozpoczną się w naszej parafii Misje Święte. Są one skierowane do wszystkich, którzy pragną coś zmienić w swoim życiu, a przede wszystkim jeszcze bardziej poczuć smak szczęścia płynący z życia w żywej relacji z Bogiem. Głęboko wierzymy, że na te dni Pan Bóg dla każdego mieszkańca naszej parafii przygotował wiele łask. To od nas zależy czy i jak z nich skorzystamy.

Niech zatem do udziału w Misjach czyją się zaproszeni wszyscy, którzy:

- wierzą, aby się jeszcze bardziej w wierze umocnili;

- utracili wiarę, aby doznali duchowego odrodzenia;

- zrazili się do Boga i Kościoła, aby przełamali swoje uprzedzenia;

- pogubili się w życiu, aby odnaleźli właściwe drogi;

- pytają o Boga i sens życia,  aby znaleźli odpowiedź;

- mają rodzinne problemy, aby znaleźli drogę wyjścia;

- cierpią samotnie i tracą nadzieję, aby ją odzyskali i doznali wsparcia;

- nie mają żadnych pytań, aby zaczęli je sobie stawiać;

Misje są dla każdego człowieka dobrej woli. One są właśnie dla Ciebie bez względu na to kim jesteś oraz ile masz lat. Skorzystajcie z tego zaproszenia, ponieważ Pan Bóg w każdej chwili naszego życia ma dla nas wystarczającą łaskę i mądrość odpowiednią na nasze problemy i potrzeby.

Niech Chrystus przymnoży nam wiary w słowa Jego Ewangelii w których ukryta jest prawda i w której On sam jest obecny, a Duch Święty otworzy nasze umysły i serca abyśmy uważnie słuchali słowa Bożego oraz doprowadzi nas do głębszego poznania Boga, który bezgranicznie nas ukochał.

 Ks. Wojciech Szmuc – proboszcz

Ks. Eugeniusz Niezgoda – rezydent

Ks. Tadeusz Musz CSMA - misjonarz

 

Program Misji Świętych

5 – 12.09.2021r

 

NIEDZIELA 5.09.2021
Miłość Boga ogarnia nas

06.30 – Msza św. z nauką misyjną (u Sióstr)

07.30 – Msza św. z nauką misyjną.

10.30 – Msza św. dożynkowa z nauką misyjną

15.00 – Różaniec o uproszenie duchowej odnowy parafii i zmiana tajemnic różańcowych

 

PONIEDZIAŁEK 6.09.2021
Człowiek zraniony przez grzech

09.00 – Msza św.  z nauką misyjną.

10.30 – 11.15 – Nauka rekolekcyjna dla dzieci z klas 1 – 4 SP

12.30 – 13.15 – Nauka rekolekcyjna dla dzieci z klas 5 – 8 SP

17.30 – Różaniec o uproszenie duchowej odnowy parafii

18.00 – Msza św.  z nauką misyjną.

20.30 – Szkoła modlitwy i Apel Jasnogórski

 
WTOREK 7.09.2021

Zbawienie w Jezusie 

09.00 – Msza św. z nauką misyjną

10.30 – 11.15 – Nauka rekolekcyjna dla dzieci z klas 1 – 4 SP

12.30 – 13.15 – Nauka rekolekcyjna dla dzieci z klas 5 – 8 SP

17.30 – Różaniec o uproszenie duchowej odnowy parafii

18.00 – Msza św. z nauką misyjną

Droga krzyżowa ulicami parafii

 

ŚRODA 8.09.2021
Jezus jest moim Panem

09.00 – Msza św. z nauką misyjną

10.30 – 11.15 – Nauka rekolekcyjna dla dzieci z klas 1 – 4 SP

12.30 – 13.15 – Nauka rekolekcyjna dla dzieci z klas 5 – 8 SP

17.30 – Różaniec o uproszenie duchowej odnowy parafii

18.00 – Msza św. z nauką misyjną. Nabożeństwo pokutne

20.30 – Szkoła modlitwy i Apel Jasnogórski

 

CZWARTEK 9.09.2021
Wiara i nawrócenie
Dzień pokuty i pojednania

Spowiedź od godz..10.00- 11.30  po południu od godz. 16.00 do 17.30 

09.00 – Msza św. z nauką misyjną.

10.00 – 11.30 Spowiedź

15.30 – Koronka ku czci Bożego Miłosierdzia i adoracja Najświętszego Sakramentu (do Mszy św.)

16.00 – 17.30 Spowiedź

18.00 – Msza św. z nauką misyjną

20.30 – Szkoła modlitwy i Apel Jasnogórski

 

PIĄTEK 10.09.2021

Kościół jest wspólnotą 

09.00 – Msza św. z nauką misyjną.

18.00 – Msza św. z nauką dla małżonków i odnowieniem przyrzeczeń małżeńskich

19.15Nauka dla młodzieży.

 

SOBOTA 11.09.2021

Tajemnica cierpienia i śmierci

09.00 – Msza św. z nauką misyjną dla chorych i starszych/sakrament chorych. Odwiedziny chorych w domach

12.00 – Nabożeństwo z błogosławieństwem małych dzieci

17.00 – Msza św. za zmarłych z nauką misyjną. Po Mszy św. procesja na cmentarz.

20.00 – Adoracja Najświętszego Sakramentu – zawierzenie parafii Matce Bożej, Apel Jasnogórski

 
NIEDZIELA 12.09.2021
Będziecie moimi świadkami 

06.30 – Msza św. z nauką misyjną (u Sióstr)

07.30 – Msza św. z nauką misyjną.

10.30 – Msza św. z nauką misyjną. Przy Krzyżu misyjnym odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, z udzieleniem odpustu zupełnego na zakończenie Misji parafialnych. 


Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.

 

Drodzy Parafianie.

 Święta Wielkanocne przeżywamy w czasie pandemii. Żyjemy w pewnym lęku i obawie wobec otaczającej nas rzeczywistości. Ufamy jednak w Bożą opatrzność i miłosierdzie. Wierzymy, że łaska Boża pomoże nam przeżyć Paschę i pokonać czas próby.

 Niech doświadczenie tych dni pogłębi naszą wiarę i miłość oraz wzmocni wspólnotę rodzinną, parafialną, religijną i narodową.

Niech ten szczególny czas Wielkanocy będzie dla nas wszystkich źródłem pociechy i duchowego odrodzenia.

Wszystkim naszym Parafianom życzymy, aby Zmartwychwstały Chrystus obdarzył Was łaską zdrowia i napełnił serca nadzieją na lepsze dni.  

Szczęść Boże.


  

Przeżywając pierwszy dzień Nowego Roku ludzie bliscy składają sobie życzenia. Także my, kapłani pracujący w parafii Orzechówka pragniemy skierować nasze życzenia do wszystkich naszych parafian i przybyłych do nas gości.

          Niech Dobry Bóg napełni Was wszystkich swoim pokojem. Niech Was obdarzy zdrowiem i chrześcijańską radością. A Maryja Święta Boża Rodzicielka, dzisiejsza Patronka, niech Wam wyprasza u Tronu Syna na każdy dzień Nowego 2021 Roku potrzebne łaski.

Szczęść Boże!


”W noc Bożego Narodzenia Bóg otworzył nam niebo
dzieląc z nami ziemskie życie”.
  (Św. Jan Paweł II)

W Betlejemską cichą noc, „Zgromadzeni na Świętej Wieczerzy”, uwielbiamy Ojca Przedwiecznego za dar Jego Syna Jezusa Chrystusa.

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia życzymy wszystkim naszym parafianom i przybyłym do nas gościom, aby Bóg, który stał się człowiekiem i pozostał z nami w Eucharystii
umacniał Was swoimi łaskami.

Niech nowonarodzony Chrystus napełnia Wasze serca pokojem, radościom i nadzieją na lepsze jutro.

Wszystkim Wam życzymy zdrowia, Bożego błogosławieństwa i opieki Maryi – Świętej Bożej Rodzicielki.

 Szczęść Boże.


JUBILEUSZOWY ROK ŚWIĘTEGO JÓZEFA

DEKRET PENITENCJARII APOSTOLSKIEJ O ODPUSTACH ZUPEŁNYCH

Prot. n. 866/20/I

Udziela się daru specjalnych Odpustów z okazji Roku Jubileuszowego na cześć Świętego Józefa, zarządzonego przez Papieża Franciszka dla godnego uczczenia 150. rocznicy dnia, w którym Święty Józef został ogłoszony Patronem Kościoła Katolickiego.

Dziś upływa 150 lat, od kiedy Dekretem „Quemadmodum Deus” Błogosławiony Papież Pius IX, poruszony ciężką i bolesną goryczą czasów, w których znajdował się Kościół prześladowany przez wrogów, ogłosił Świętego Józefa Patronem Kościoła Katolickiego.

Celem utrwalenia ufności całego Kościoła w szczególny patronat Opiekuna Jezusa, Jego Świątobliwość Papież Franciszek postanowił, że od dnia dzisiejszego aż do dnia 8 grudnia 2021, dnia rocznicy ogłoszenia owego Dekretu oraz dnia poświęconego Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej i Oblubienicy najczystszego Józefa, będzie obchodzony specjalny Rok Świętego Józefa, w którym wszyscy wierni będą mogli na jego wzór wzmacniać codziennie własne życie wiary, w pełni realizując wolę Bożą.

A zatem niech wszyscy wierni, poprzez modlitwy i dobre czyny, z pomocą Świętego Józefa, Opiekuna Świętej Rodziny z Nazaretu, starają się uzyskać pociechę i ulgę w ciężkich ludzkich utrapieniach, które dręczą współczesny świat.

Pobożność względem Opiekuna Odkupiciela rozwinęła się bujnie w historii Kościoła, który nie tylko przyznaje mu wyjątkowy kult zaraz po Matce Bożej i jego Oblubienicy, ale także powierzył mu liczne patronaty.

Magisterium Kościoła z upodobaniem i wytrwale odnajduje w osobie Świętego Józefa, jak w skarbcu, dawne i nowe doskonałości, podobnie jak ojciec rodziny z Ewangelii Św. Mateusza, który „ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare” (Mt 13,52).

Aby wypełnić ten upragniony cel, najwyższą pomocą będzie dar Świętych Odpustów, które Penitencjaria Apostolska chętnie rozszerza na Rok Świętego Józefa poprzez niniejszy Dekret, wydany zgodnie z wolą Jego Świątobliwości Papieża Franciszka.

Udziela się Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (tzn. sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna oraz modlitwa zgodna z intencjami Ojca Świętego) wiernym, którzy odrywając się w duchu od wszelkiego grzechu, uczestniczyć będą w Roku Świętego Józefa w okolicznościach i na sposoby określone przez tę Penitencjarię Apostolską.

1.      Święty Józef, prawdziwy człowiek wiary, zaprasza nas ze swej strony, abyśmy odkrywali synowską więź z Bogiem Ojcem, odnawiali naszą wierność modlitwie, przyjmowali postawę słuchania i odpowiadali z głębokim rozeznaniem woli Bożej. Udziela się zatem odpustu zupełnego wszystkim, którzy przez co najmniej pół godziny będą rozważać Modlitwę Pańską lub wezmą udział w jednym pełnym dniu skupienia, zawierającym rozważanie o Świętym Józefie.

2.      W Ewangelii przyznaje się Świętemu Józefowi tytuł „człowiek sprawiedliwy” (Mt 1, 19): on to, stróż „wewnętrznej tajemnicy, która znajduje się w głębi serca i duszy”[1], czyli uczestnik tajemnicy Boga i przez to szczególny patron forum wewnętrznego, zachęca nas do odkrywania wartości ciszy, roztropności i uczciwości w wypełnianiu naszych obowiązków. Cnota sprawiedliwości praktykowana w sposób wzorowy przez Józefa jest pełnym przylgnięciem do prawa Bożego, będącego prawem Miłosierdzia, „bowiem to właśnie miłosierdzie Boga prowadzi do pełni prawdziwej sprawiedliwości”[2]. Dlatego ci, którzy na wzór Świętego Józefa spełnią uczynek miłosierdzia względem ciała lub względem duszy, będą mogli otrzymać dar odpustu zupełnego.

3.      W powołaniu Józefa najważniejsze stało się jego bycie opiekunem Świętej Rodziny z Nazaretu, oblubieńcem Najświętszej Maryi Panny i prawnym ojcem Jezusa. Aby wezwać rodziny chrześcijańskie do odtwarzania tego przykładu wewnętrznej jedności, miłości i modlitwy, którym jest Święta Rodzina, udziela się odpustu zupełnego wiernym, którzy odmawiać będą Różaniec Święty w rodzinach i pomiędzy narzeczonymi.

4.      Sługa Boży Pius XII, w dn. 1 maja 1955 r. ustanowił święto Świętego Józefa Rzemieślnika, „w tym celu, aby godność pracy została uznana przez wszystkich ludzi i aby ta godność natchnęła życie społeczne i prawodawstwo, stanowione zgodnie z równym podziałem uprawnień i obowiązków”[3]. Dlatego udziela się odpustu zupełnego każdemu, kto powierzać będzie codziennie swoją działalność opiece Świętego Józefa, a także każdemu wiernemu, wzywającemu Rzemieślnika z Nazaretu w modlitwach wstawienniczych za tych, którzy szukają pracy, aby mogli znaleźć zajęcie, oraz aby praca wszystkich ludzi była bardziej godna.

5.      Ucieczka Świętej Rodziny do Egiptu „pokazuje nam, że Bóg jest tam, gdzie człowiek znajduje się w niebezpieczeństwie, tam gdzie człowiek cierpi, tam gdzie ucieka, gdzie doświadcza odrzucenia i opuszczenia”[4]. Udziela się zatem odpustu zupełnego wiernym, którzy odmawiać będą Litanię do Świętego Józefa (w tradycji łacińskiej) lub Akatyst do Świętego Józefa, w całości lub przynajmniej w odpowiedniej części (w tradycji bizantyjskiej), lub też jakąś inną modlitwę do Świętego Józefa, przypisaną jako własna w różnych tradycjach liturgicznych, w intencji Kościoła prześladowanego od wewnątrz i od zewnątrz oraz w intencji ulżenia wszystkim chrześcijanom, którzy cierpią prześladowania wszelkiego rodzaju.

Święta Teresa z Avila uznała w Świętym Józefie patrona we wszystkich okolicznościach życia: „Innym Świętym, rzec można, dał Bóg łaskę wspomagania nas w tej lub innej potrzebie, temu zaś chwalebnemu Świętemu, jak o tym wiem z własnego doświadczenia, dał władzę wspomagania nas we wszystkich”[5]. W niedawnych czasach Święty Jan Paweł II potwierdził ze swojej strony, że przykład Świętego Józefa nabiera „dla Kościoła naszych czasów szczególnej aktualności w związku z nowym Tysiącleciem chrześcijaństwa”[6].

Ponadto, celem potwierdzenia powszechności patronatu Świętego Józefa w Kościele, poza wspomnianymi wyżej okolicznościami, Penitencjaria Apostolska udziela odpustu zupełnego wiernym, którzy odmówią dowolną prawnie zatwierdzoną modlitwę lub akt pobożności na cześć Świętego Józefa, np. „Do Ciebie, Święty Józefie”, szczególnie w dniach 19 marca i 1 maja, w Święto Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa, w Niedzielę Świętego Józefa (w tradycji bizantyjskiej), 19 dnia każdego miesiąca i w każdą środę, będącą dniem poświęconym wspomnieniu tego Świętego w tradycji łacińskiej.

W obecnej sytuacji publicznego zagrożenia zdrowia, rozszerza się dar odpustu zupełnego w sposób szczególny na osoby w podeszłym wieku, na chorych, umierających i wszystkich tych, którzy z usprawiedliwionych racji nie mogą wyjść z domu, a którzy odrywając się w duchu od wszelkiego grzechu oraz z intencją wypełnienia, gdy tylko to będzie możliwe, zwykłych warunków, odmówią w domu lub tam, gdzie zatrzymuje ich przeszkoda, akt pobożności na cześć Świętego Józefa, pocieszyciela chorych i Patrona Dobrej Śmierci, ofiarując z ufnością Bogu boleści i niedogodności własnego życia.

Dla duszpasterskiego ułatwienia w otrzymaniu łaski Bożej poprzez władzę kluczy Kościoła, Penitencjaria Apostolska prosi zatem usilnie, aby wszyscy kapłani wyposażeni we właściwe uprawnienia, ofiarnie i wielkodusznie poświęcali się sprawowaniu sakramentu pokuty oraz często zanosili Komunię Świętą do chorych.

Niniejszy Dekret jest ważny na Rok Świętego Józefa, bez względu na jakiekolwiek inne zarządzenia.

Sporządzono w Rzymie, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, dnia 8 grudnia 2020.

Mauro Kard. Piacenza

Penitencjarz Większy

Krzysztof Nykiel

Regens

[1] Pius XI, Kazanie z okazji ogłoszenia heroiczności cnót Sługi Bożej Emilii de Vialar: L’Osservatore Romano, 20-21.03.1935.

[2] Papież Franciszek, Przemówienie podczas Audiencji Generalnej dn. 03.03.2016.

[3] Pius XII, Kazanie z okazji uroczystości Świętego Józefa Robotnika (1.051955).

[4] Papież Franciszek, Anioł Pański (29.12.2013).

[5] Teresa od Jezusa, Księga życia, VI.

[6] Jan Paweł II, Adhortacja Apostolska “Redemptoris Custos” (15.081989), 32.

 


Modlitwa różańcowa o pokój i ustanie pandemii.

W sobotę, 31 października 2020 r., na godz. 20:20 abp Adam Szal zaprasza do duchowej łączności we wspólnej modlitwie różańcowej w intencji Ojczyzny, pokoju, obrony życia i ustania pandemii koronawirusa.

Centralnym miejscem trwania tej modlitwy będzie Bazylika Archikatedralne w Przemyślu, jednak z racji ograniczeń liczby wiernych uczestniczących w modlitwie Metropolita Przemyski zachęca, aby na różańcu modlić się we wspólnotach parafialnych, rodzinach, a także indywidualnie.

Ponadto modlitwa trwająca w przemyskiej katedrze transmitowana będzie na antenie Radia FARA – Rozgłośni Archidiecezji Przemyskiej.

Modlitwa jest odpowiedzią na apel Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski, która obradowała 28 października br., w którym Biskupi wyrazili niepokój w związku z eskalacją napięcia społecznego i agresji, niszczeniem mienia społecznego, przypadkami dewastacji kościołów, profanacji miejsc świętych czy uniemożliwianiem sprawowania w nich liturgii.

Rada Stała KEP proponuje także tekst „Modlitwy o pokój”, w którą warto odmawiać w tym trudnym czasie jaki przeżywa Polska, Europa i cały świat:

MODLITWA O POKÓJ

(na motywach Listu do Efezjan)

Panie Jezu Chryste,
Ty, który jesteś naszym pokojem,
Ty, który zburzyłeś rozdzielający ludzi mur – wrogość,
Ty, który ludzi dalekich czynisz bliskimi,
Ty, który w sobie zadałeś śmierć wrogości!
Prosimy, zadaj śmierć także jakiejkolwiek wrogości w nas!
Daj nam światłe oczy serca, byśmy przestali widzieć w sobie wzajemnie przeciwników,
a zobaczyli współdomowników – w Twoim Domu, a także w tym domu, który ma na imię Polska;
Nawróć nasze wzajemne myślenie o sobie, i daj nam słowa i czyny na miarę tego nawrócenia.
Włóż nam w usta – a jeszcze wcześniej w nasze myśli – słowa, które budują, nie rujnują;
leczą, nie zadają ran; pocieszają, nie odbierają nadziei; niosą pokój, nie wywołują agresji.
Wskaż nam czyny konkretnej miłości i miłosierdzia, wokół których odbudujemy naszą wspólnotę.
Zwłaszcza w tak trudnej, obecnej chwili pandemii poprowadź nas do osób chorych i starszych,
tych, którzy przebywają na kwarantannie i tych, którzy opłakują swoich zmarłych.
Pomnóż w nas ofiarność i współczucie.
Uczyń każdego z nas „nowym człowiekiem”, a nastanie pokój!
Modlimy się za wszystkich!
O mądrość i pragnienie dobra wspólnego dla każdego, kto w obecnym sporze zabiera głos;
Za polityków wszystkich opcji w parlamencie i poza nim.
Za tych, którzy modlą się w kościołach, i za tych, którzy demonstrują.
Za wierzących w Boga, i za tych, którzy wartości prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna
wywodzą z „innych źródeł”;
Również za tych, którzy w tej chwili wcale ich nie szukają.
Ty – rozpoznany czy nierozpoznany – znajdź drogę do każdego z nas,
wskaż nam właściwe drogi ku sobie nawzajem.
I skutecznie nas po nich poprowadź.
Amen.